KARPUZUN DELİKANLILIĞI BIÇAK DEĞENE KADAR…

Beni tanıyanlar bilir yaşlılarla sohbete bayılırım. Babaannemin yanında büyümüş olmanın verdiği avantajla kendimi bildim bileli yaşlılarla hep iç içe olmuşumdur. Yaşıtlarımın çoğu yaşlılarla geçirilen zamanı eziyet olarak görmesine rağmen ben tam tersi onları bir kütüphane olarak görmekteyim.

Onlarla birlikte olduğum zamanlarda hangisinin altın sayfalarını okuyacağımı şaşırıyorum. Çoğu zaman sohbet uzasın diye çaylarla ikramlarla biraz daha fazla durmalarını sağlamaya çalışıyorum. Hani oku oku bitmez derler ya işte benim gözümde bu yaşlı denilen insanlar okumakla bitirilemeyecek birer hazine konumundadır.

Akşam da 3 ayların başlangıcı için bir araya toplanmış olan bu insanlarla birlikteydim. Babaannem benden önce gitmişti bende ondan 15-20 dakika sonrası gittim.

İçeri girdiğimde Fatma teyze gülerek ne o kız sen başımıza terörist mi olacaksın diye takıldı. Neden ki dediğimde gülmeye başladı bugün yürüyüşe gitmişin diyerek 19 Mayıs yürüyüşü için gittiğimi ima etti. Gülümsedim ben bayrama gittim diyerek tepki verdim.

Biraz sinirli birazda üzgün ah be kızım ayaklarım yürüse bende gidecektim ama nerede? Bizim karpuzlara söyledim ama eşşek gibi yattılar. Çok kabadayılar ya…

Anlamıştım iki torunundan bahsediyordu. Sürekli kavgaya mehilli ama birine dalaşacağında hep yanlarında kendilerini tutup dayak yemelerini engelleyecek insanlar olmasına dikkat ederler. İşte Fatma Teyze onlara karpuz diyordu.

Diğer tarafta babaannem takıldı elleşmeyin kızıma diyerek.

Dışarıdan bir hoca gelecekmiş onu bekliyoruz dediler. Bu arada bayram nasıl oldu anlat diyerek konuyu bana attılar. Bende kendimce bayramın muhteşem geçişini, olan sorunları anlattım.

Almanya görmüş ömrünün büyük kısmını Almanya’da geçirmiş olan Hacer Abla yıllardır dönmüş olmasına rağmen hala içinde o vatan hasretinin yangınını söndürememiş olmanın burukluğu ile kızım televizyonlar o yürüyüşleri hiç göstermedi dedikten sonra eskiden yurtdışında olmalarına rağmen bayramı kutlayışlarını kendince anlattı.

Bu arada söze karışan Münevver abla, (abla dediğime bakmayın bu kadronun en yaşlısı o olduğu için herkes ona abla dediği için bende ismini öyle kazıdım aklıma) kızım sen küçük asker ile Küçük Ayşe piyesini okudun mu bayramda? Ben Küçük Ayşe olmuştum diyerek biraz zorlansa da ayağa kalkıp başladı okumaya;

- Küçük Asker Küçük Asker ne yapıyorsun?

- Nöbetteyim Vatan bekliyorum

- Küçük Ayşe Küçük Ayşe ne yapıyorsun?

- Bebeğimle oynuyorum.

…

Dönüp bana ya bak Münevver ablan da ne marifetler vardı derken gözlerindeki ışıltıda hala o günkü gibi bir gurur vardı.

Diğer tarafta bayram yürüyüşü için kasabaya inmek üzere daha gecenin kaçında at arabası ile yollara düştüklerini anlatmaya başlamıştı Nazik teyze…

Bu arada dinlemeye o kadar dalmışım çayını tazelemeyi unuttum diye Hacer abladan azarı da işittim tatlı tatlı…

- Kız sende ağzı açık ayran budalası gibi dinliyon aha hani benim çay?

Çayı tazeleyip gelmiştim ki; Mürvet abla kızım gördün mü dev gibi Türk Bayrağı astım balkona diyerek gidemese de evinde estirmeye çalıştığı bayramı, yüreğindeki Bayrak, Vatan sevgisini dile getiriyordu.

Diğer tarafta Küçük Fatma abla sessiz sessiz ağlıyordu. Gözlerinden dökülen yaşlardan belli idi, bugünde oğlu Cihan’ın yanına gitmişti. Cihan Fatma ablanın oğlu idi ve PKK terörünün ilk başladığı yıllarda Şehit düşmüş. Yıllardır Küçük Fatma abla yaz kış demeden her Cuma sabahı Edirnekapı Şehitliğine gider oğlunun kabrini ziyaret eder. Birkaç sefer hastalandığında okul tatilinde olduğum dönemlerde oğlum bekler diyerek benimle gitmişti. O mezarın başına oturup sanki oğlunun saçlarını okşar gibi mezar taşını okşamasına, sarılıp sarılıp mezar taşını öpmesine şahit olmuştum.

Fatma abla birden kızım dedi; siz öğrenciler gittiniz, vatandaş gitti peki ülkeyi yönetenler nerede idi. Siz çoluk çocuk yasakları çiğnemeye korkmadınız da bunlar mı korktu?

Çıkıp televizyonlarda kabadayılık ediyorlar ya…

Şimdi nerede idiler?

Desene bunlarda bizim karpuzlardan…

Dayanamamıştım…

Fatma abla bu karpuz meselesi ne diye? Sordum…

Gülmeye başladı be kız sende hiçbir şey bilmiyon diyerek başladı anlatmaya;

Bizim memlekette aha şimdiki gibi sahte kabadayılar için kullanılan bir söz vardır. Böyle sahte külhanlara için “ Karpuzun kabadayılığı bıçak değene kadar” denir. Hani yata yata büyüyen olgunlaşmış karpuza bıçak dokunduğunda çatırt diye yarılır ya! İşte bu sahte külhanlarda aynı böyledir. Sıkıştı mı hemen sıvışacak delik arar…

Güldüm…

Ne diyeyim, bizim külhanlarda bıçak gibi kınından çıkan milleti görünce çatırt diye dağılmıştı. Hiçbiri ortada yoktu.

Yeni bir deyim daha öğrenmiştim…

Diyorum ya…

Bu ihtiyarlar bence dünyanın en büyük kütüphanesi yeter ki okumasını bil.

Bende her fırsatta bu kütüphanenin altın sayfalarını çevirip çevirip okumaya çalışıyorum. Çünkü onlarda kitaplarda olmayan, derslerde anlatılmayan bilgiler var…

Allah hepsine uzun ömürler versin….

Burçak YAZICI