VATAN SORUYOR; VAR MISINIZ YOK MUSUNUZ?

19 Mayıs 1919’u anlamak için önce bu vatan nasıl kurtarıldı, nasıl kazanıldı onu anlamak gerekir.

Bu vatanın üzerine çullanan çapulcu sürüsünden kurtarılışını sağlayan ruhun doğduğu gündür 19 Mayıs 1919…

Bu topraklar yalın ayakları ile cepheye mermi taşıyan kadınlarımızla kazanıldı. Üşümeden, acıkmadan, susamadan, yorulmadan, arkasında bıraktıklarını düşünmeden cepheye koşan koşabilenlerle bu vatan kurtarıldı. Geldikleri gibi giderler, ya istiklal ya ölüm diyen milli bilincin temelinin atıldığı, bütün bedenlerde bağımsızlık meşalesinin yakıldığı gündür 19 Mayıs 1919…

İşte bu bağımsızlık ateşi, Sivas’ta mandayı kabul eden siz bile olsanız sizi bile vatan haini ilan ederiz paşam diyen 18 yaşındaki tıbbiyeli Hikmet ile dile gelmiştir. Ben babamın yanına cepheye ölmeye gidiyorum diyen 12 yaşındaki Nezahat Onbaşı ile vücut bulmuştur. Kurşunu bittiğinde yumrukları ile köprü başına dikilen Şahin bey ile kor olmuştur.

Vatan için ölüme koşan Türk Milleti ile bu vatan kazanılmıştır…

Bu vatan uğrunda ölebilenler, ölüme koşa koşa gidebilenlerle kurtarılmıştır.

İşte…

19 Mayıs 1919

Bu toprakları vatan yapmak için Türk Milletinin kefen giyip şahadete yürümeye karar verdiği gündür…

15 Mayıs 1919 günü İzmir’de Hasan Tahsin’in sıktığı kurşunun Samsun’da bayrak olarak dalgalanmaya başladığı gündür.

Bir milletin esaret altında yaşamaktansa ölürüz diyerek kıvılcımdan bağımsızlık yangınına dönüştüğü gündür 19 Mayıs 1919…

Düşman ile kol kola gezen Damat Ferit’lerin, kendi rahatı için milleti yok sayan padişahların, köşkünde keyif süren sözde paşaların yerle bir edildiği gündür 19 Mayıs 1919…

Ve…

O gün…

Ölür müyüm? Diye düşünmeden şahadete koşanlarla kazanılan bu vatan…

Bugün…

Sırtına alıp götürülmeyecek ya diyerek satılıyor. Demokrasi diyerek değerleri parça parça ediliyor. Teröriste sayın, vatan hainine iade-i itibar verilerek yok ediliyor. Yetmez ama evet masalı ile beraber yürümüştük bu yollarda gazeli ile, AB’ye üye olacağız martavalı ile kaybediliyor.

Şimdi…

Birileri kararlar alıyor. Çocuklar üşüyor kutlanmasın deniliyor. O gün bu vatan için göğüslerini kurşunlara siper edenlerin torunuyuz diyenlerce yok ediliyor.

Ve…

Kan ile can ile kazanılan bu vatan…

Bugün …

Demokrasi denilerek, terörist ile pazarlık edilerek, demokratik hak masalı ile açılım paketleri ile, gizliden atılan imzalar ile, vicdani ret diyenler ile sözde aydını özde vatan hainlerince kaybediliyor…

En acısı ise…

Kendine millet diyen…

Millet olma özelliğini bilmeyen…

Aman canım…

Ne olmuş yani…

Diyerek…

İki koli erzaka, üç beş çuval kömüre tamah edenlerce yok ediliyor…

…

Dedelerinin, ninelerinin aç bilaç korudukları bu vatan…

Torunlarınca karın tokluğuna satılarak yok ediliyor…

…

İşte…

19 Mayıs 1919

Açım, yorgunum, cephanem yok, ölümden korkuyorum, kara cahilim, aydınım, kökenim bu, kökenim şu, eşim, çocuğum ne olur acaba…

Demeden ben bu vatan için varım diyenlerin toplandığı gündür…

Peki…

Şimdi…

Kaç kişi ben varım diyebilmekte…

İşte …

Ben varım…

Diyemeyenlerce bugün bu vatan kaybediliyor…

Soruyorum…

Ben varım diyen diyebilen kaç kişiyiz?

Bu Acun’un yarışması değil…

Kutuda çıkacak olan rakamlar değil…

Ya vatan çıkacak ya esaret…

Esareti kırıp vatan diyebilenlerin doğduğu gündür 19 Mayıs 1919…

Ve…

Acun değil vatan soruyor…

Var mısınız yok musunuz?

Burçak YAZICI